ΛΟΓΙΑ ΑΠΟΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΥ ΣΤΟΝ ΕΚΛΙΠΟΝΤΑ ΥΠΟΝΑΥΑΡΧΟ ΑΘΑΝΑΣΙΟ ΨΗΦΙΑ ΠΝ
Από τον συμμαθητή και φίλο του, Υποναύαρχο (ε.α.) Μιχαήλ Πέρρα ΠΝ

—–Συμμαθητή, φίλε Θανάση
—–Θλίψη, βαρειά και πίκρα κατέχει όλους όσους σ’ αγαπούσαν, όσους σήμερα εδώ ήρθαν να σε αποχαιρετήσουν.
—–Κι’ εσύ, με τον ναυτικό σάκκο στον ώμο, ανεβαίνεις την κλίμακα του ΄Αθανασία”, χαιρετάς την σημαία της Ζωής και απάρεις, Αος Μηχανικός και Κυβερνήτης, για το μεγάλο σου ταξείδι.
—–Απ’ τον μώλο της καθημερινότητάς μας σε κατευοδώνουμε. Να’ναι καλός ο πλους και ούριος ο άνεμος. Κι’ αναστοχοζόμαστε πάνω στα ανθρώπινα, στους αγώνες, τα όνειρα, τις αναμνήσεις. Στο τι κερδίζεται, τι χάνεται κι’αν ήταν τελικά όμορφο το πέρασμά μας.
—–Κι’ ήταν όμορφο το δικό σου πέρασμά, Θανάση. Έχτισες μια όμορφη οικογένεια και έζησες υπηρετώντας την Πατρίδα, πάνω στα νερά των θαλασσών της. Κηδόμενος των προσδοκιών των Ελλήνων για μια Πατρίδα περήφανη και ασφαλή.
—–Των Ελλήνων που ήρθαν από μακριά, πολύ μακριά, σαν φως, με το φως.
—–Εκτός από εκείνη, των τεσσάρων κοινών μας χρόνων στην Σχολή Ναυτικών Δοκίμων, είχα και την χαρά της συνυπηρεσίας μας στην Τεχνική Διεύθυνση του Ναυστάθμου της Σαλαμίνας. Τότε που επιλύσαμε συνεργαζόμενοι πλήθος χρονιζόντων προβλημάτων των πλοίων, τότε που ο αείμνηστος Πλοίαρχος Ι. Σκουριώτης ήταν τόσο περήφανος για τους δυο Αντιπλοιάρχους του και μας περιέβαλλε με την αγάπη του.
—–Τώρα η σημαία που πάνω της ορκιστήκαμε πίστη στην Πατρίδα, αγκαλιάζει τη σορό σου.
—–Ξέρω, θα την υψώσεις ιστίο στο αρμένισμά σου.
—–Ξέρω, άνεμοι του δίκαιου και του καλού θα το πληρώσουν.
—–Ξέρω, ο Πάνος θα σε καθοδηγήσει ασφαλώς, με αναλαμπές από τις σκοτεινές ακτές.
—–Ξέρω, επίσης, πως δεν θα ήθελες τους δικούς σου να πικραίνει ο χαμός σου. Αλλά να σε θυμούνται με αγάπη, ίση με αυτήν που ζώντας τους έδωσες.
—–Γιατί τότε θολό νερό θα πίνεις απ’ της λησμονιάς την κρουσταλλένια βρύση και πόνους παλιούς που μέσα σου κοιμούνται θα αναθυμάσαι…διαβαίνοντας λιβάδια απ’ ασφοδίλι.
—–Είθε καλό νά ‘ναι το ταξείδι σου, Θανάση.
—–Είθε ο καλός Θεός στους δικαίους να σε τάξει και να απαλύνει τον πόνο των δικών σου.

—–Καλό Παράδεισο συμμαθητή μου και φίλε.
—-Μιχάλης Πέρρας

________________________________________________________________

Αποχαιρετισμός από τον συμμαθητή και φίλο του
Πλοίαρχο ε.α. Μάνθο Δημητρίου ΠΝ

Για τον Θανάση…

—–Αγαπημένε μου συμμαθητή και φίλε,
—–Προχθές, με την άπαρση σου για τα ουράνια , τελείωσε μια φιλία 63 ετών. Από τους τρεις της νεανικής παρέας, Πάνος, Θανάσης, Μάνθος, έχω την τύχη να παραμένω ο μόνος εν ζωή και το θλιβερό προνόμιο, μέσα σε λίγες ημέρες να σας πω το ύστατο αντίο.
—–Τι να πρωτοθυμηθώ Θανάση μου;
—–Τα χρόνια της Σχολής Δοκίμων;
—–Τις συζητήσεις με τον γλυκύτατο πατέρα σου τον κύριο Αθηνόδωρο στον “Ρυθμό”;
—–Τα πάρτυ της εξαδέλφης σου, της Λίλας, στο Χαλάνδρι και στη Λεωφόρο Αμαλίας;
—–Τις παρέες μας και τις διασκεδάσεις μας σαν Δόκιμοι και νέοι Αξιωματικοί;
—–Τη συνυπηρεσία μας στο “ΒΕΛΟΣ”;
—–Τη συνεκπαίδευσή μας για πτυχίο ηλεκτρονικών στη Σχολή ηλεκτρονικών στον “Κανελλόπουλο” πριν πας στο Monterey;
—–Την παράδοση-παραλαβή Α^ου Μηχανικού στον “ΣΑΧΤΟΥΡΗ”;
—–Τις συζητήσεις μας και τις περιγραφές για τα ταξίδια σου στο κόσμο, όταν μετά την αποστρατεία σου συνέχισες να εργάζεσαι και να προσφέρεις τις γνώσεις σου και την εμπειρία σου σε ναυτιλιακή εταιρία;
—–Θανάση ήσουν καλός κ’ αγαθός. Η καλή σου καρδιά δεν ήξερε τι θα πει φθόνος, ζήλια, κακία, έπαρση, πονηριά, ατιμία, δόλος, εγωισμός.
—–Παρ ‘όλη την κακή κατάσταση της υγείας σου και την ταλαιπωρία που πέρασες με στωικότητα και υπομονή, ήθελες να έρθεις στην εκκλησία για να αποχαιρετήσεις τον φίλο μας τον Πάνο. Δεν μπόρεσες τελικά, αλλά του έγραψες λίγα τελευταία λόγια που τα διάβασε η αγαπημένη σου Μαρινίκη.
—–Είχες μεγαλείο ψυχής Θανάση, Λάτρευες την αγαπημένης σου οικογένεια και σε λάτρευε και αυτή.
—–Ήσουν καλός, πιστός και αγαπητός φίλος.
—–Ήσουν καλός άνθρωπος και αγαθή ψυχή Θανάση μου, πράγμα σπάνιο στις ημέρες μας, για αυτό και όσοι αφήνεις πίσω σου θα σε θυμούνται πάντοτε με αγάπη.

—–Καλό παράδεισο αγαπημένε μου φίλε.

—–Μάνθος Δημητρίου

________________________________________________________________

Αποχαιρετισμός από τον γαμβρό του,
σύζυγο της κόρης του Μαρινίκης
Υποναύαρχο ε.α. Μιχαήλ Δεμέστιχα ΠΝ 

“Στον πατέρα “

     Αν και η συναισθηματική φόρτιση και η θλίψη τη στιγμή αυτή είναι πολύ μεγάλη, καθώς συνειδητοποιείς πως δεν θα δεις ποτέ ξανά ένα δικό σου πολυαγαπημένο πρόσωπο, θα ήθελα να πω δυο λόγια ως ελάχιστο δείγμα αγάπης και σεβασμού.
—–Πολλώ δε μάλλον, όταν μιλάμε για ένα άτομο που σ όλη του τη ζωή ήταν υπόδειγμα εντιμότητας, αξιοπρέπειας, σεμνότητας και ανθρωπιάς, χαρακτηριστικά που τόσο σπανίζουν στις μέρες μας. Στη σχέση του με τους ανθρώπους ήταν σοβαρός αλλά και εγκάρδιος, χωρίς επιτήδευση στη συμπεριφορά και την παρουσία του.
—–Είχε πίστη στο Θεό και αγάπη στον άνθρωπο. Πιστός στις αξίες του, κέρδισε δίκαια το σεβασμό των άλλων. Μέχρι το δύσκολο τέλος πράος και ήρεμος, πάλεψε με γενναιότητα, καρτερία και χαμόγελο, χωρίς να παραπονεθεί για να μην πικράνει τους αγαπημένους του, την αγαπημένη του σύζυγο και την κόρη του που ξαγρυπνούσαν στο προσκέφαλο του.
—–Πατέρα, σήμερα για μια ακόμη φορά, θα ήθελα να σε ευχαριστήσω για όλα όσα έκανες για εμένα και την οικογένεια μας. Η Μαρινίκη και εγώ θα σου είμαστε ευγνώμονες για τη στήριξη που μας προσέφερες, εσύ και η μητέρα στο ξεκίνημα της νέας μας ζωής, αλλά και για τις αξίες πρότυπα και αρχές που καλλιέργησες στα παιδιά μας.
—–Πατέρα, θα μας λείψεις πολύ. Θα λείψεις στη σύντροφο σου, θα λείψεις στο Μαρινικάκι σου που σε λάτρευε και για το οποίο ήσουν τόσο περήφανος που ακολούθησε το Κλάδο της ναυτιλίας, αφού και εσύ ο ίδιος τον υπηρέτησες επί 20 συναπτά έτη μετά την αποστρατεία σου, θα λείψεις στο Ρανάκι μας που περίμενε τα απογεύματα τον παπούκα της, λάτρη και αυτόν της κλασικής μουσικής, να καθίσει δίπλα της και να της κρατάει το ρυθμό σιγοτραγουδώντας τις μελωδίες του πιάνου, θα λείψεις στον Άκη που αναζητούσε τον « Sir Θανασάκο » όπως σε αποκαλούσε για να συζητήσετε για μπάσκετ, αφού εσύ τον μύησες στο εν λόγω άθλημα, παίζοντας και ο ίδιος στα νεανικά σου χρόνια στη Σχολή Ναυτικών Δοκίμων. Τέλος θα λείψουν σε όλους μας οι στιγμές στα οικογενειακά τραπέζια, τα γέλια, οι διηγήσεις μας για τις κοινές εμπειρίες από τα ταξίδια και την υπηρεσία μας στο Πολεμικό Ναυτικό.
—–Πατέρα, από σήμερα η οικογένειά μας, και όχι μόνο, είναι πολύ φτωχότερη. Ένας Άνθρωπος Θησαυρός αναχώρησε για τους ουρανούς.
—–Ας είναι ελαφρύ το χώμα που θα σε σκεπάσει, αγαπημένε μας πατέρα!
—–Θα ’σαι πάντα στο μυαλό και στην καρδιά μας…
—–Το παράδειγμα της χρηστής σου ζωής, πολύτιμο εφόδιο για τα εγγόνια σου.

—–Μιχάλης Δεμέστιχας