Η τετραήμερη φθινοπωρινή εκδρομή του Συνδέσμου μας σε Καστοριά-Δισπηλιό-Νυμφαίο-Πρέσπες-Μετέωρα,
από 19 ως 22 Οκτωβρίου 2012.
...Με "συγκρατημένο ενθουσιασμό" υποδέχθηκαν τα μέλη μας την επανάληψη -μετά ενός χρόνου διακοπή- των εκδρομών μας προς το εσωτερικό.
Το τετραήμερο 19-22 Οκτωβρίου πραγματοποιήθηκε η νέα φθινοπωρινή εκδρομή του Συνδέσμου, με προορισμό τη Βόρειο-Δυτική Ελλάδα: Με "έδρα" την πανέμορφη Καστοριά,
όπου παραμείναμε στο πολύ καλό και ανακαινισμένο ξενοδοχείο ΒΥΖΑΝΤΙΟΝ, μερικές δεκάδες μέτρα από την όχθη της λίμνης, επισκεφθήκαμε διαδοχικά τον προϊστορικό
λιμναίο οικισμό (5500 π.Χ.!) στο Δισπηλιό, την κρυμμένη "νύφη του χιονιού" το Νυμφαίο ή Νέβεσκα με το
φυσιολατρικό πάρκο προστασίας της αρκούδας "Αρκτούρο", την περιοχή των Πρεσπών με τα γραφικά χωριά Αγίου Γερμανού, Αγίου Αχιλλείου και Ψαράδων), και, στην επιστροφή μας, την Ι. Μονή Βαρλαάμ στα Μετέωρα, ενώ μείναμε για αρκετές ώρες για φαγητό και βόλτες στα ηλιόλουστα εκείνη τη μέρα
Τρίκαλα με το Ληθαίο ποταμό (παραπόταμο του Πηνειού) να τα δροσίζουν.
...Η συμμετοχή, παρά το ότι αρχικά υπήρξε ...αθρόα προσέλευση (δηλώσεις συμμετοχής ~70), σταδιακά περιορίστηκε στα 50 άτομα, τα οποία γέμισαν άνετα ένα πούλμαν. Οι περισσότεροι ήσαν συνάδελφοι μετά συζύγων, ευδιάθετοι και με όρεξη για περιηγήσεις αλλά και για χορό, όπως απέδειξαν για άλλη μια φορά στο "μουσικο-χορευτικό δείπνο" του Σαββάτου.
...Ο καιρός (και) αυτή τη φορά ήταν με το μέρος μας. Αν και ξεκινήσαμε την Παρασκευή πρωί με λίγη συννεφιά από την Αθήνα (Παπάγου και Ζηρίνειο), μόλις βγήκαμε από την Αττική μας υποδέχθηκε ένας λαμπρός ήλιος, ο οποίος μας συνόδεψε καθ' όλο το εκδρομικό τετραήμερο, γυρνώντας σε βροχούλα μόνο το βράδυ της Δευτέρας,
μετά μάλιστα και την τελευταία στάση μας στα Καμένα Βούρλα για τον αποχαιρετιστήριο καφέ.
...Έτσι μπορέσαμε να γνωρίσουμε περπατώντας όποιο μέρος βρισκόμαστε και να απολαύσουμε τις φυσικές ομορφιές των τόπων που επισκεφθήκαμε: Αρχικά,
τη νυκτερινή Καστοριά και τη γραφική λίμνη της, το πρώτο βράδυ. Το επόμενο πρωινό επισκεφθήκαμε το σκεπασμένο αρχικά με ομίχλη (λόγω της λίμνης) Δισπηλιό
και ξεναγηθήκαμε στην αναπαράσταση του προϊστορικού οικισμού του, που ανακαλύφθηκε σχεδόν τυχαία το 1938, όταν σε χρονιά ξηρασίας τα νερά της λίμνης υποχώρησαν και άρχισαν να φαίνονται εκατοντάδες ξύλινοι πάσσαλοι.
...Την ίδια μέρα πριν το μεσημέρι φθάσαμε στο Νυμφαίο, ξεναγηθήκαμε στο περιβαλλοντικό κέντρο ενημέρωσης "Αρκτούρος"
και αρκετοί από μας προχώρησαν μέχρι το προστατευμένο καταφύγιο της καφέ αρκούδας.
...Το απόγευμα, όταν επιστρέψαμε στην Καστοριά, είχαμε ευκαιρία για ατομικές βόλτες, να γνωρίσουμε την παλιά πόλη και τα αρχοντικά σπίτια της,
κάποιοι ανεβήκαμε ως τον Άγιο Αθανάσιο, στην κορυφή του λόφου, με πανοραμική θέα όλης της πόλης και της λίμνης της, ενώ άλλοι επιδόθηκαν σε ...shopping therapy,
στα γνωστά γουναράδικα της Καστοριάς. Το ίδιο βράδυ (του Σαββάτου) οργανώσαμε επί τόπο το συνηθιζόμενο σε κάθε εκδρομή μας μουσικοχορευτικό δείπνο,
στην όμορφη ταβέρνα "Γεύση και μελωδία", πολύ κοντά στο ξενοδοχείο μας.
...Την τρίτη μέρα, Κυριακή, το εκδρομικό μας πρόγραμμα περιλάμβανε επίσκεψη στην περιοχή των Πρεσπών. Πρώτη στάση στο γραφικό χωριό
του Αγίου Γερμανού με την ομώνυμη εκκλησία του 11ου αιώνα (από το λεξικό διαβάζουμε "αντιπροσωπευτικό δείγμα μεταβατικού σταυροειδούς εγγεγραμμένου ναού με νάρθηκα. Ο τρούλος του έχει κυλινδρικό τύμπανο και στηρίζεται σε τέσσερις πεσσούς. Ανατολικά απολήγει σε τρεις ημικυκλικές αψίδες...").
...Επόμενος σταθμός η μικρή Πρέσπα, απ' όπου με την πλωτή πεζογέφυρα περάσαμε στο "νησάκι", με τα ερείπια της εκκλησίας του Αγίου Αχιλλείου, η οποία
έδωσε και το όνομα στο νησάκι και το χωριό. Χρονολογείται στα τέλη του 10ου αι., είναι μία από τις μεγαλύτερες βασιλικές της Ελλάδας και στο ναό βρίσκεται ο τάφος
του Αγίου Αχιλλείου.
...Από εκεί, και αφού "εφοδιαστήκαμε" όλοι με τα ονομαστά όσπρια και άλλα προϊόντα της περιοχής, πήγαμε στο κοντινό χωριό Ψαράδες, στη μεγάλη Πρέσπα, για να γευτούμε τους ψαρομεζέδες της λίμνης (γριβάδια, τσιρόνια κ.λπ.) αλλά και για μια απολαυστική βαρκάδα, και να δούμε τις "βραχογραφίες", αξιοθαύμαστες
για την αντοχή τους στους αιώνες, αν και τελείως εκτεθειμένες σε όλους τους καιρούς.
...Επιστροφή απογευματινές ώρες και μια σύντομη επίσκεψη, ακολουθώντας τον παρόχθιο γραφικό δρόμο της λίμνης της Καστοριάς (ή Καστορίας
ή Ορεστιάδας λίμνης) στην παραλίμνια εκκλησία/μονή της Παναγίας της Μαυριώτισσας. Είχαμε την τύχη να ακούσουμε από τον μοναδικό ιερέα της, περιγραφές για
την ιστορία του Ναού και για το νόημα των αγιογραφιών που κοσμούν και τους εξωτερικούς τοίχους του. Με έκπληξη ακούσαμε/μάθαμε πως
τα φυτικά χρώματα που χρησιμοποιήθηκαν, διατηρούνται καλύτερα όταν είναι εκτεθειμένα στον ήλιο και τον αέρα, παρά όταν καλύπτονται ή βρίσκονται σε κλειστό χώρο.
...Το βράδυ, μια παρέα από εμάς, με τη βοήθεια του κιθαρωδού συναδέλφου Α.Ρ., περάσαμε μερικές αναπαυτικές και μελωδικές ώρες, τραγουδώντας γνωστούς
σκοπούς και απαλές μπαλάντες, μέχρι τις πρώτες πρωινές ώρες, στο σαλόνι του ξενοδοχείου.
...Και εδώ, δεν μπορούμε να μη σημειώσουμε με θαυμασμό και αγάπη, πως σε όλες
τις κινήσεις και εκδηλώσεις μας το τριήμερο, ακολουθούσαν -και πρωτοστατούσαν κάποιες φορές- οι παλαιότεροι και αξιοσέβαστοι συνάδελφοι που μας συνόδευαν, τα ζεύγη
Θ+Αι. Λ. και Β+Α Μ. Ήσαν αυτοί μάλιστα που, ικανοποιημένοι από την ατμόσφαιρα της παρέας και την ομορφιά των τόπων που επισκεφθήκαμε, πρώτοι μας προέτρεψαν
να επαναλάβουμε παρόμοιες εκδρομές το συντομότερο"!
... Στο δρόμο της επιστροφής, τη Δευτέρα, ήταν τα Μετέωρα. Οι γνωστοί, εντυπωσιακοί βράχοι - μνημείο παγκόσμιας κληρονομιάς, με τα αιωνόβια μοναστήρια τους,
κρεμασμένα θαρρείς στον αέρα, αποτελούν συνήθη τόπο επισκέψεως Ελλήνων και αλλοδαπών εκδρομέων, έχουν δε περιληφθεί και σε άλλες δικές μας εκδρομές. Αυτή τη φορά,
επισκεφθήκαμε την Ι. Μ. Βαρλαάμ, που κάποτε ανέβαιναν οι μοναχοί με το κρεμαστό καλάθι, σήμερα όμως οι προσκυνητές φθάνουν με μια σύγχρονη και άνετη σχετικά
(παρά τα υπέρ 120 σκαλοπάτια της) εξωτερική κλίμακα. Δόθηκε έτσι η ευκαιρία σε όσους έφθασαν ως εκεί, να αντικρύσουν από κοντά το χαώδες ύψος από την άκρη
του κατακόρυφου βράχου, που άλλοτε ήταν απαγορευτικό για πρόσβαση, εκτός για τους πολύ τολμηρούς "εναερίτες"....
...Μετά τα Μετέωρα, στάση στα Τρίκαλα Θεσσαλίας, για γεύμα στα γνωστά της "μανάβικα" ή "δυο στενά", και βόλτα δίπλα στον Ληθαίο ποταμό,
που χαρίζει ομορφιά στην πόλη με τις καταπράσινες όχθες του και δροσιά στον κόσμο το καυτό Θεσσαλικό καλοκαίρι.
...Τελευταία στάση, ως συνήθως, στα Καμένα Βούρλα,
όπου μεταξύ καφέ και γλυκού, ξαναφέραμε στο μυαλό τις εικόνες που αποθηκεύσαμε αυτό το τετραήμερο, και κάναμε ...ενδο-παρεϊκές συμφωνίες για κάποια επόμενη
εκδρομική μας απόδραση, σε πρώτη ευκαιρία...
...Όπως συνηθίζουμε, κλείνουμε τις περιγραφές αφήνοντας τις ψηφιακές εικόνες να προσπαθήσουν εκείνες να αποδώσουν τα συναισθήματα ευφορίας που μας προξενούσε σε κάθε στροφή του δρόμου η ομορφιά της φύσης. Το φωτογραφικό ποτ-πουρί που ακολουθεί, ελπίζουμε να μεταδώσει στον επισκέπτη της στήλης έστω μέρος μόνο της ομορφιάς, του πολιτισμού και των συναισθημάτων ευφορίας που πλημμύριζαν όλους τους "συνταξιδευτές" το τετραήμερο αυτό, όπου και αν βρεθήκαμε, κάτι που τα φτωχά μας λόγια δεν μπορούν να περιγράψουν...
[ Οι πρώτες τρεις εικόνες παρακάτω είναι από το διαδίκτυο.
Τα εικονίδια του πίνακα που ακολουθεί, μεγεθύνονται με click. ]
|