[Ενημέρωση της 23ης Ιουλίου 2013]

Αγαπητοί συνάδελφοι και φίλοι του Σ.Α./Σ.Ν.Δ. βρίσκομαι στην ευχάριστη θέση να σας ανακοινώσω πως η εβδόμη κατά σειρά εκδρομή μας στο εξωτερικό ολοκληρώθηκε και αυτή με μεγάλη επιτυχία! Για μια ακόμη φορά το σύνολο των συμμετασχόντων εκφράστηκε με τα καλύτερα λόγια, τόσο για την επιλογή μας αυτή -που ήταν άλλωστε επιθυμία πολλών και είχε διατυπωθεί κατ’ επανάληψη στο πρόσφατο παρελθόν- όσο και για την οργάνωση, παρά το “πυκνό” πρόγραμμά της.

Στη συγκεκριμένη εκδρομή, που για τους περισσότερους από όσους έλαβαν μέρος θα ήταν η πρώτη τους επίσκεψη στην Κωνσταντινούπολη, προσπαθήσαμε (αποτολμήσαμε θα έλεγα) να περιλάβουμε όσο το δυνατόν περισσότερα από τα γνωστά αξιοθέατα της Πόλης, με έμφαση βέβαια στα Βυζαντινά της μνημεία. Στις 45 μέρες που μεσολάβησαν από την ανακοίνωσή της (23/4) μέχρι την πραγματοποίησή της (9/6), διαρκώς είχαμε παρακλήσεις και προτάσεις “να περιληφθεί και αυτό, και εκείνο, και το άλλο…”. Όπως ήταν φυσικό, πολύ σύντομα διαπιστώθηκε ότι ήταν φυσιολογικά (αλλά και οικονομικά) αδύνατο να καλυφθούν οι απαιτήσεις στο 100%, είχαμε όμως μια άριστη συνεργασία με το Γραφείο που ανέλαβε την εκτέλεσή της, η διευθύντρια του οποίου όχι μόνο κατάφερε να περιλάβει τις περισσότερες νέες απαιτήσεις μας στο πρόγραμμα, χωρίς επί πλέον επιβάρυνση της αρχικά προσφερθείσας τιμής, αλλά συνδύασε με τον καλύτερο τρόπο την επίσκεψη στα Πριγκηπόνησα, τη βόλτα στο Βόσπορο και ένα από τα προσφερόμενα δωρεάν δείπνα, σε μια ολοήμερη κρουαζιέρα, με πλοίο που ήταν στην αποκλειστική διάθεση των 50 εκδρομέων μας. Αυτό ήταν δώρο πέραν από κάθε προσδοκία μας και το οφείλουμε αποκλειστικά στην πρόθεση της κυρίας Φακίρη να μας προσφέρει μια ανεπανάληπτη εμπειρία. Γι’ αυτό και όλοι εξέφρασαν την ιδιαίτερη ικανοποίησή τους για τη λύση αυτή, τόσο μέσω του υπευθύνου εκ μέρους του Συνδέσμου, όσο και απ’ ευθείας προς την ίδια και το Γραφείο της, Ask-2-Travel.

Η εποχή που διαλέξαμε γι’ αυτή μας την εκδρομή, συνέπιπτε χρονικά με τα βίαια επεισόδια που είχαν ξεσπάσει στην Τουρκία, με επίκεντρο την πλατεία Τακσίμ της Κωνσταντινούπολης. Η στενή εκ μέρους μας παρακολούθηση των εξελίξεων αυτών και οι συνεννοήσεις μας με τους ανθρώπους του Γραφείου στην Κωνσταντινούπολη αλλά και με το Πατριαρχείο (λόγω της προσυμφωνημένης επισκέψεώς μας στον Οικουμενικό Πατριάρχη), μας επιβεβαίωσαν τη δυνατότητα αφαλούς πραγματοποιήσεως της εκδρομής. Και στο σημείο αυτό θέλω να αναγνωρίσω και …την εύνοια της τύχης, αφού λίγες μέρες μετά την επιστροφή μας, ξέσπασε νέο κύμα βίας που, ευτυχώς για μας, δεν έγινε καθόλου αντιληπτό όσο είμαστε εκεί – ή σχεδόν καθόλου, όπως θα περιγράψω στη συνέχεια.

Πριν λοιπόν παραθέσω κάποιες από τις ~ 3100 φωτογραφίες, που συγκέντρωσα από 5 βασικούς και 3 περιστασιακούς φωτογραφικούς συνδρομητές, θα προσπαθήσω επιγραμματικά να περιγράψω το πρόγραμμα των πέντε αυτών ημερών, τις εικόνες που ζήσαμε και απολαύσαμε και -αν είναι δυνατόν- τις εντυπώσεις που μας δημιουργήθηκαν.

Το πρόγραμμά μας λοιπόν, όπως σχεδιάστηκε, περιλάμβανε τα εξής: Αναχώρηση πρωί της Κυριακής 9/6 από το Ελ. Βενιζέλος, άφιξη στην Πόλη και άμεση μετάβαση για ξεναγήσεις σε Τοπ Καπί, Αγία Σοφία, Μπλε Τζαμί και Βυζαντινό Ιππόδρομο, που όλα είναι πολύ κοντά. Ατυχώς, για λόγους πέραν των προβλέψεών μας, τόσο το Τοπ Καπί όσο και το Μπλε Τζαμί δεν ήταν διαθέσιμα εκείνη την ημέρα και ανεβλήθη η επίσκεψή τους, όπως και του Ιπποδρόμου, για την επομένη. Αντ’ αυτών επισκεφθήκαμε το ωραιότερο “παλάτι” που έχουμε δει, το Ντολμά Μπαχτσέ. Τα λόγια εδώ είναι αδύναμα να περιγράψουν ό,τι είδαμε, και οι λιγοστές εικόνες στη συνέχεια προσπαθούν μάλλον αναποτελεσματικά να καλύψουν αυτό το κενό. Ακολούθησε η μετάβαση και εγκατάσταση στο πλήρως ανακαινισμένο ξενοδοχείο μας The Peak Hotel of Pera (4*), και το απόγευμα ήταν ελεύθερο μέχρι το πρώτο προσφερόμενο δωρεάν δείπνο στην ονομαστή για τα θαλασσινά της περιοχή του Κουμ Καπί. Η δική μας παρέα, στον ελεύθερο αυτό χρόνο, προτίμησε να δοκιμάσει μια βόλτα ως την “επικίνδυνη” κατά τα ελληνικά ΜΜΕ πλατεία Τακσίμ, που όπως αποδείχθηκε ήταν το ίδιο επικίνδυνη όσο και …ο πέριξ του Ολυμπιακού Σταδίου χώρος τις ημέρες των Ολυμπιακών του 2004! Ένα πολύβουο και πολύχρωμο πανηγύρι, όπως δείχνουν και οι φωτογραφίες μας!

Η δεύτερη μέρα, ΔΕ 10/6, είχε ιδιαίτερα βαρύ πρόγραμμα: Έπρεπε να περιλάβει και τις αναβληθείσες επισκέψεις της προηγουμένης. Έτσι αρχίσαμε με το Μπλε Τζαμί. Ευτυχώς αυτή τη φορά δεν είχε κλείσει λόγω προσευχής, αλλά υποχρεωθήκαμε όλοι να βγάλουμε τα παπούτσια μας, οι δε γυναίκες να καλύψουν τα μαλλιά τους με μαντήλι! Συνεχίσαμε με τον ιστορικό Βυζαντινό Ιππόδρομο (θυμίζουμε τη “Στάση του Νίκα”) και μετά στο γνωστότατο (και από το ομώνυμο κινηματογραφικό έργο του ’65 με τη Μελίνα) παλάτι/μουσείο Τοπ Καπί. Και εδώ οι κάμερες στις αίθουσες με τους θησαυρούς απαγορεύονται, έτσι οι φωτογραφίες μας συμπληρώθηκαν -για ενημέρωση των επισκεπτών της σελίδας μας- με μερικές από το Internet. Ακολούθησαν οι προγραμματισμένες επισκέψεις μας στη “Μονή της Χώρας” όπου μείναμε έκθαμβοι με τα περίφημα και μοναδικά ψηφιδωτά της, και καταλήξαμε στο Οικουμενικό Πατριαρχείο, στο οποίο, λόγω και της προχωρημένης ώρας, είχαμε καιρό μόνο για ένα σύντομο προσκύνημα στον Ι. Ν. του Αγίου Γεωργίου.

Επειδή το πρόγραμμα της Δευτέρας περιελάμβανε επίσκεψη στην Ιερά Μονή Ζωοδόχου Πηγής Βαλουκλή, όπου μας είχε προσκαλέσει να παρακολουθήσουμε τον Εσπερινό “επί τα ονομαστήριά του” ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος (είχε προηγηθεί ανταλλαγή επισήμου αλληλογραφίας με τον Σύνδεσμο), ο χρόνος δεν μας επέτρεψε να δούμε άλλη μια γνωστή από την ιστορία του Βυζαντίου εκκλησία, αυτή της Παναγίας των Βλαχερνών (όπου για πρώτη φορά εψάλη ο Ακάθιστος Ύμνος). Ήταν και η μοναδική “απώλεια” από τις προγραμματισμένες επισκέψεις μας. Αλλά ο Εσπερινός παρουσία της Α.Θ.Π. του Οικουμενικού Πατριάρχου και στη συνέχεια η υποδοχή και “φιλοξενία” του, λόγω της εορτής του, μας αποζημίωσε όλους και με το παραπάνω. Εμείς απλά Του προσφέραμε αναμνηστικά τον θυρεό του Συνδέσμου, όπως άλλωστε κάναμε και προς το Οικ. Πατριαρχείο.
Ο λόγος του Οικουμενικού Πατριάρχου κατά την ως άνω τελετή, μπορεί να αναγνωσθεί κάνοντας click εδώ.

Το βράδυ ελεύθερο και πάλι, πράγμα που μερικοί εκμεταλλευτήκαμε για να επισκεφθούμε και γνωρίσουμε από κοντά τη νυκτερινή ζωή και ένα από τα γνωστότερα και ομορφότερα ξενοδοχεία της Πόλης -και πρώην Σαράϊ- το Τσιραγκάν Παλάς (στα Τουρκικά: Çiragan Sarayi), 5 *, της αλυσίδας Kempinski Hotels.

Η Τρίτη ήταν μια “χαλαρή” μέρα για το πρόγραμμα. Ξεκινήσαμε αργά, κατά τις 11, για μια επίσκεψη στην Ανατολική πλευρά μέσω της πανύψηλης γέφυρας “του Βοσπόρου”, για να δούμε και την Ασιατική Κωνσταντινούπολη. Ωραία τοπία, όμορφα καινουργοκτισμένα παράλια, αλλά και γραφικές εικόνες που θύμιζαν μια παλιότερη -για μας- εποχή. Από κει πρωτο-είδαμε σημάδια κάποιων νέων ταραχών που ξεκινούσαν στην παλιά Πόλη, καθώς λίγος μαύρος καπνός (από καμένα λάστιχα – ξέρουν οι διαδηλωτές γιατί το κάνουν) διακρινόταν να υψώνεται σε κάποιο σημείο. Αλλά εμείς, βρισκόμενοι μακριά, απολαμβάναμε την όμορφη θέα και την υπέροχη κουζίνα στο παραθαλάσσιο προάστιο Beylerbeyi που καταλήξαμε.

Επιστρέφοντας στο ξενοδοχείο το απόγευμα και επιχειρώντας μια νέα βόλτα προς την Τακσίμ, διαπιστώσαμε …ιδίοις όμμασι (κυριολεκτικά) τι σημαίνουν τα “δακρυγόνα”. Η τοπική αστυνομία έκανε υπερβολική χρήση τους για να εκκενώσει την πλατεία από τους “αγανακτισμένους” και το βοριαδάκι που φυσούσε έφερνε τα αέρια -με γεύση/οσμή πιπεριού- μέχρι και το ξενοδοχείο μας, ενάμισι περίπου χιλιόμετρο μακριά. Μέχρι το βράδυ είχαμε κανα-δυό φορές τέτοιες …εκπλήξεις, αλλά αυτό δεν αποθάρρυνε τους νεότερους ή πιο τολμηρούς να κάνουν τις βόλτες τους προς την αντίθετη πλευρά – π.χ. προς το Γαλατά και τον ομώνυμο πύργο, λιγότερο από ένα χιλιόμετρο νοτιότερα. Η βροχούλα άλλωστε που έπεφτε κατά διαστήματα, διευκόλυνε στον καθαρισμό της ατμόσφαιρας.

Με απειλή για βροχή ξεκίνησε και η Τετάρτη, που όμως εξελίχθηκε σε μια ανεπανάληπτη μέρα, με την ολοήμερη κρουαζιέρα μας. Μετάβαση με πούλμαν ως την ακτή Καμπατάς, δίπλα από το αρχιτεκτονικό κόσμημα (που το λέω για συντομία Βαλιντέ Τζαμί, χωρίς να θυμάμαι …ποιανής βαλιντέ) και επιβίβαση στο “δικό μας” για αυτή τη μέρα πλοιάριο “Τασκένδη ΙΙ”. Ξεκινήσαμε με συννεφιά αλλά με τελείως ήρεμη θάλασσα για τα Πριγκηπόνησα. Με τη σειρά παραπλεύσαμε την Πρώτη, την Αντιγόνη και πιάσαμε “πρώτη σκάλα” στη Χάλκη. Εκεί, με τα ιππήλατα αμαξάκια (παϊτόνια) οι περισσότεροι και άλλοι με τα πόδια, ανεβήκαμε ως τη Θεολογική Σχολή της, όπου μας περίμεναν κατόπιν προ-συνεννοήσεως. Αρχική ξενάγηση στην Πατριαρχική και Σταυροπηγιακή Μονή Αγίας Τριάδος και μετά υποδοχή από τον ίδιο τον Ηγούμενό της και Μητροπολίτη Προύσης, Ελπιδοφόρο. Μας καλωσόρισε, μας μίλησε για τα της Θεολογικής Σχολής, εξηγώντας πως είναι όλα έτοιμα για την επαναλειτουργία της αμέσως μόλις λάβουν το νομικό Ο.Κ. από το Τουρκικό κράτος. Μας αποχαιρέτισε με αναμνηστική φωτογράφηση στην κλίμακα εισόδου της Σχολής, εμείς δε του ευχηθήκαμε δύναμη για συνέχιση του έργου του, μέχρις ευοδώσεως των προσπαθειών τους.

Επιστροφή στο πλοιάριο και συνέχιση μέχρι το επόμενο και μεγαλύτερο νησάκι του συμπλέγματος, την Πρίγκηπο, με έντονη ακόμα την παρουσία του ελληνικού στοιχείου, κυρίως από τα εγκαταλειμμένα στην πλειονότητα αλλά ακόμα διακρινόμενα για την ομορφιά τους ξύλινα σπίτια των εύπορων ιδιοκτητών τους. Λίγοι μόνο τολμηροί έτρεξαν (με αμαξάκι και μετά με τα πόδια) να προφθάσουν στις λίγες ώρες που είχαμε περιθώριο, να επισκεφθούν τον γνωστό και τιμώμενο από χριστιανούς και μουσουλμάνους Άγιο Γεώργιο “τον κουδουνά”. Οι υπόλοιποι περιδιαβήκαμε το λιμάνι, γνωρίσαμε και φωτογραφήσαμε κάποια παλιά αρχοντικά, αλλά και τις δύο απομένουσες ελληνικές εκκλησίες: της Παναγίας και του Αγίου Δημητρίου (εντυπωσιακά ανακαινισμένη χάρη σε δωρεά Έλληνα εφοπλιστή).

Μετά την Πρίγκηπο, επιστροφή στο Βόσπορο, όπου άρχισε η νυκτερινή βόλτα πάνω-κάτω, δίπλα στα διακριτικά φωτισμένα Βυζαντινά ερειπωμένα μνημεία, τα πιο λαμπερά τουρκικά “Γιαλιά” (ονομάζονται έτσι από τη θέση τους δίπλα “στο γιαλό”) και κάτω από τις δύο πανύψηλες -για να περνούν όλα τα εμπορικά και επιβατικά πλοία- φαντασμαγορικά φωτιζόμενες γέφυρες, του Βοσπόρου (η πρώτη, νοτιότερα, με 1,560 μ. μήκος και 64 μ. ελεύθερο ύψος από την επιφάνεια της θάλασσας) και του Fatih Sultan Mehmet (η νεότερη, βορειότερα, με 1510 μ. μήκος, 64 μ. ύψος). Η υπέροχη βραδιά, η φαντασμαγορική θέα και το γευστικότατο δείπνο στο πλοίο, μαζί με την εκλεκτή παρέα μας, έκαναν αυτή την κρουαζιέρα αλησμόνητη!

Η Πέμπτη ήταν η τελευταία μέρα της εκδρομής. Προετοιμασμένοι ήδη για την απογευματινή αναχώρηση, αφήσαμε το πρωί το ξενοδοχείο και με δύο μικρά (για λόγους ευελιξίας) πουλμανάκια κατευθυνθήκαμε προς την περιοχή Fatih, όπου η Αιγυπτιακή Αγορά μπαχαρικών και το πολύβουο Καπαλί Τσαρσί (σκεπαστό παζάρι) των ~4000 (!) καταστημάτων, που προσφέρεται για ψώνια κάθε είδους ή απλά …για χάζεμα. Κάποιοι από μας βρήκαμε την ευκαιρία να επισκεφθούμε τη Βασιλική Κινστέρνα (ή Κιστέρνα), γνωστή σήμερα ως Γερεμπατάν Σαράι (Yerebatan Sarayi=υπόγειο παλάτι) ή Γερεμπατάν Σαρνιτζί (Yerebatan Sarnici=υπόγεια δεξαμενή). Είναι η μεγαλύτερη υπόγεια δεξαμενή νερού που κατασκευάστηκε στην Κωνσταντινούπολη, διαστάσεων περίπου 141 x 66.5 μ. στην κάτοψη και χωρητικότητας 78.000 m3. Βρίσκεται στον πρώτο λόφο της πόλης, περίπου 150 μέτρα νοτιοδυτικά της Αγίας Σοφίας, στην περιοχή Σουλτάναχμέτ επί του ιστορικού κέντρου.

Ολοκληρώνοντας με τον καλύτερο τρόπο τις τουριστικές μας περιηγήσεις στην πάλαι ποτέ βασιλίδα των πόλεων, επιστρέψαμε νωρίς το απόγευμα στο ξενοδοχείο, για να επιβίβαση στο φορτωμένο ήδη με τις αποσκευές μας μεγάλο πούλμαν και μετάβαση στο αεροδρόμιο. Σε όλη την πολύωρη διαδρομή (λόγω κυκλοφοριακού) αλλά και τις ώρες αναμονής του αεροπλάνου που θα μας μετέφερε πίσω στην Αθήνα, δεν πάψαμε να σχολιάζουμε μεταξύ μας τις εικόνες και τις εμπειρίες από αυτό μας το ταξίδι. Και είμαι βέβαιος ότι θα συνεχίσουμε έτσι για πολύν καιρό ακόμη…

…………………………………………………………………………………………………………………………………………….
Το είχα περιγράψει έτσι σε παλαιότερη παρόμοια περίπτωση, το επαναλαμβάνω ακριβώς έτσι και τώρα:
“…Οι φωτογράφοι πολλοί, όλοι μας σχεδόν με μια φωτογραφική ή μια βιντεοκάμερα στο χέρι. Επόμενο λοιπόν ήταν να υπάρχουν δεκάδες φωτογραφίες, πολλές φορές με το ίδιο θέμα τραβηγμένο από διάφορες γωνίες, σε διαφορετικές στιγμές και από διαφορετικούς φωτογράφους. Και αρκετοί οι πρόθυμοι να συμβάλλουν στη συγκέντρωση των φωτογραφικών απεικονίσεων κάθε αξιοθέατου που επισκεφθήκαμε και κάθε λεπτομέρειας που μας τράβηξε την προσοχή.
Αποτέλεσμα; Για άλλη μια φορά φωτο-πλημμύρα!…”

Για μας τους ίδιους αλλά και για τους φίλους που δεν μπόρεσαν να συμμετάσχουν, ανεβάσαμε και συμπληρώνουμε σταδιακά, μια επιλογή φωτογραφιών που να θυμίζουν τα σημαντικότερα γεγονότα και μέρη που είδαμε. Η επιλογή τους για “ανάρτηση” στο διαδίκτυο είναι για τον γράφοντα μια δύσκολη διαδικασία, ιδίως αν εκ των πραγμάτων υποχρεώνεται -όπως τώρα- σε ένα αριθμητικό περιορισμό που μόλις φτάνει το 5 – 6% των φωτογραφιών στη διάθεσή του.

Οι φωτογραφίες είναι ομαδοποιημένες κατά ημέρα και περιοχή επίσκεψης για να καλύπτουν θεματικά τις κινήσεις μας όλο αυτό το εκδρομικό πενθήμερο. Τα εικονίδια μεγεθύνονται κατά τα συνηθισμένα με click.