Η φθινοπωρινή εκδρομή μας στην  Ήπειρο (Ιωάννινα, Ζαγοροχώρια, Μέτσοβο)
από 10 μέχρι 12 Νοεμβρίου 2017

.
Το δεύτερο Παρασκευοσαββατοκύριακο του Νοεμβρίου (2017), 33 συνάδελφοι και φίλοι με τις οικογένειές τους, πραγματοποιήσαμε μια πολύ όμορφη εκδρομή στην Ήπειρο, 14 ολόκληρα χρόνια μετά την προηγούμενη επίσκεψή μας στον ίδιο προορισμό.

Η εκδρομή μας ξεκίνησε και τελείωσε με υπέροχη λιακάδα, που μας επέτρεψε να θαυμάσουμε την ομορφιά της ελληνικής φθινοπωρινής φύσης. Αλλά και η δεύτερη μέρα που ήταν βροχερή, μας αποζημίωσε με το παραπάνω, γνωρίζοντάς μας πως τα ηπειρώτικα βουνά είναι το ίδιο ελκυστικά για τους φυσιολάτρες, οποιαδήποτε εποχή του χρόνου.

Αναχωρώντας το πρωί της Παρασκευής και με δύο ενδιάμεσες στάσεις φθάσαμε νωρίς το απόγευμα στην πρωτεύουσα, Ιωάννινα. Εκεί απολαύσαμε το μεσημεριανό μας γεύμα στο εστιατόριο του συγκροτήματος “Φρόντζου Πολιτεία“, που από μια κορυφή λόφου προσφέρει πανοραμική θέα της πόλεως, στην όχθη της λίμνης Παμβώτιδας. Μετά το γεύμα καταλήξαμε στο ξενοδοχείο “Grand Serai-Xenia” των Ιωαννίνων, όπου θα παραμέναμε το τριήμερο.

Το πεντάστερο ξενοδοχείο μας υποδέχτηκε “φορώντας” ήδη τη Χριστουγεννιάτικη διακόσμησή του. Για τους παλαιότερους από μας, το περιβάλλον μας φάνηκε κάπως γνώριμο. Πράγμα φυσικό, αφού στην ίδια θέση ήταν το παλαιό “Ξενία”, στο οποίο είχαμε μείνει πριν 14 χρόνια. Τώρα είναι ανακαινισμένο εκ βάθρων και σαφώς πολυτελέστερο.

Επειδή το πρώτο μας βράδυ είχε ελεύθερο πρόγραμμα και αφού ο γλυκός καιρός το επέτρεπε, δόθηκε σε πολλούς η ευκαιρία να περπατήσουν στη ζωντανή -λόγω και του φοιτητόκοσμου- πόλη, ή να κάνουν μια βόλτα ως το κάστρο και τη λίμνη της.

Η δεύτερη μέρα, Σάββατο, ξημέρωσε με βροχή, πράγμα που στην αρχή φάνηκε ότι θα μας χαλούσε το πρόγραμμα, το οποίο ξεκινούσε με επίσκεψη στο Μουσείο Πολέμου στο Καλπάκι. Φθάνοντας εκεί μας περίμενε μια ακόμα απογοήτευση: υπήρχε διακοπή ρεύματος (λόγω της καταιγίδας), άρα έπρεπε να ξεχάσουμε την ξενάγηση. Παρά τούτο, με φως …από τα κινητά μας και χάρη στο φιλότιμο και την προθυμία των δύο στρατιωτών/ξεναγών, είχαμε μια σύντομη αλλά ικανοποιητική (και ταυτόχρονα “γραφική” λόγω του μισοσκόταδου) ενημερωτική ξενάγηση.

Από το Καλπάκι επιστρέψαμε προς τα Ζαγοροχώρια, με πρώτη στάση στο Μονοδένδρι. Η σχεδιαζόμενη όμως πεζοπορία (~800 μ.) για μετάβαση ως τη Μονή Αγ. Παρασκευής, πάνω ακριβώς από τον Βοϊδομάτη και τη χαράδρα του Βίκου, ματαιώθηκε λόγω της συνεχιζόμενης βροχόπτωσης, και έτσι προχωρήσαμε προς την τρίτη στάση του προγράμματος: το διπλανό χωριό των Άνω Πεδινών. Είχαμε πρόσκληση για γεύμα που η σύζυγος παλαιού συναδέλφου, Κα Νέλη Αντωνοπούλου με το γιό της Τάκη, είχε την ευγένεια να προσφέρει στους συναδέλφους του τέως συζύγου της. Ήταν ένα σπιτικό (στην κυριολεξία) γεύμα, στον παραδοσιακό ξενώνα “Το Σπίτι του Ορέστη“, που διατηρεί η φίλης της προσκαλούσας και Πρόξενος της Γαλλίας στα Ιωάννινα, Κα Παγκρατίου.

Οι ώρες περάσαν ευχάριστα σε ζεστή, “οικογενειακή” ατμόσφαιρα, και με δυσκολία αποφασίσαμε κάποια στιγμή να πάρουμε το δρόμο της επιστροφής για τα Γιάννενα. Αλλά προηγουμένως ευχαριστήσαμε θερμά την ιδιοκτήτρια και την κυρία Αντωνοπούλου για τη φιλοξενία, προσφέροντες στην τελευταία αναμνηστικά δώρα.

Η τρίτη μέρα, Κυριακή, προς μεγάλη μας ικανοποίηση ξημέρωσε ξανά με ήλιο, και έτσι μπορέσαμε να ολοκληρώσουμε το πρόγραμμα των επισκέψεών μας στα Ιωάννινα, με ένα πέρασμα με πλοιάριο στο “Νησί” της λίμνης και ξενάγηση στο “Μουσείο του Αλή Πασά“. Ο ξεναγός μας, που τις προηγούμενες μέρες δεν είχε ευκαιρία να μας “περιποιηθεί”, μας έκανε μια πλήρη και ενημερωτικότατη ξενάγηση στο παλαιό ξύλινο οίκημα (πρώην μοναστήρι του Αγίου Παντελεήμονα), στο οποίο έζησε τις τελευταίες μέρες, μέχρι τη δολοφονία του, ο Αλή Πασάς. Σήμερα, χάρη στην ιδιωτική πρωτοβουλία, έχει μετατραπεί σε ένα εξαιρετικό μουσείο, με αντικείμενα, φορεσιές και εικόνες της εποχής εκείνης. Από όλα τα αντικείμενα, δύο είναι επιβεβαιωμένο ότι ανήκαν στον ίδιο τον Αλή Πασά: Η πολύ μακριά (μήκους 1,62 μ.) πίπα του και το καριοφίλι του, φιλοτεχνημένο περίτεχνα από χρυσό και ασήμι, δείγμα της παραδοσιακής ηπειρώτικης τέχνης, μήκους 1,56 μ. με την εγχάρακτη επιγραφή, σε λόγια γραφή, «Αλη-Παcια 1804».

Από το νησάκι της λίμνης και τα Ιωάννινα αναχωρήσαμε πριν το μεσημέρι για το γραφικό Μέτσοβο. Δεν είχαμε αρκετό χρόνο στη διάθεσή μας για να επισκεφθούμε την Πινακοθήκη ή το Τυροκομείο του Ιδρύματος Αβέρωφ, αλλά μας έφθασε για μια σύντομη βόλτα στην πάντα όμορφη πόλη και για να απολαύσουμε την τοπική κουζίνα της. Ορισμένοι από τους εκδρομείς επισκεφθήκαμε και τον Ι. Ναό της Αγίας Παρασκευής, με το σπάνιας τέχνης ξυλόγλυπτο τέμπλο του. Τα ψηφιδωτά μωσαϊκά Ραβένας (μοναδικά στην Ελλάδα) που μέχρι πρότινος τον κοσμούσαν, έχουν μεταφερθεί για προφύλαξη σε παρακείμενο μουσειακό χώρο.

Κατά το ταξίδι του γυρισμού είμαστε ίσως ελαφρά κουρασμένοι από το πυκνό σε μετακινήσεις και επισκέψεις πρόγραμμα, αλλά γεμάτοι ομορφιά, φύση και ιστορία. Με συζητήσεις μεταξύ μας και ανταλλαγές εντυπώσεων για τα όσα γνωρίσαμε ή ξαναθυμηθήκαμε αυτό το τριήμερο, φθάσαμε γύρω στις 10 το βράδυ στα σημεία εκκίνησης.

Σίγουρα ο καθένας απ’ όσους λάβαμε μέρος σ’ αυτή την εκδρομή έχει συγκρατήσει τις δικές του εντυπώσεις και εικόνες. Εμείς, με τη σειρά των φωτογραφιών που ακολουθεί και που είναι επιλεγμένες από ένα αρκετά μεγαλύτερο αριθμό, προσπαθούμε να δώσουμε μια γεύση απ’ όσο περισσότερες κοινές στιγμές μας μπορέσαμε να συγκεντρώσουμε, ελπίζοντας και ευχόμενοι ότι και άλλοι “συνταξιδευτές” μας, με τις εξ ίσου όμορφες ή και ακόμα καλύτερες φωτογραφίες τους που θα θελήσουν να μοιραστούν μαζί μας, θα συμπληρώσουν και θα πλουτίσουν την αναμνηστική αυτή συλλογή.

(Με click στα επί μέρους εικονίδια, μεγεθύνονται οι φωτογραφίες).