Μαυρογιάννης, Ξενοφών
του Παναγιώτη (ΑΜ 1080)
Καλαμάτα, 11.12.1937 

     Εισήλθε στη Σ.Ν.Δ. στις 26.09.1955, αποφοίτησε δε ως Μάχιμος Σημαιοφόρος στις 12.06.1959. Ακολούθως, προήχθη σε Ανθυποπλοίαρχο στις 09.06.1962, σε Υποπλοίαρχο στις 20.06.1966, σε Πλωτάρχη στις 29.06.1971, σε Αντιπλοίαρχο στις 26.09.1975, σε Πλοίαρχο στις 24.04.1982 (αναδρομικά από 11.04.1982), σε Αρχιπλοίαρχο στις 11.03.1986 και σε Υποναύαρχο στις 02.03.1988, αποστρατεύθηκε δε στις 24.04.1988 ως Υποναύαρχος ε.α.
     Στις 21.11.1990, ανακλήθηκε στην ενέργεια με το βαθμό του Υποναυάρχου και στις 24.03.1994 επαναφέρθηκε στην εφεδρεία. Στο μεταξύ, στις 09.03.1994, ανακλήθηκε η αποστρατεία του, προήχθη κανονικά σε Υποναύαρχο αναδρομικά από 08.05.1990, λογίστηκε δε σε αποστρατεία από τις 18.03.1991 ως Αντιναύαρχος ε.α.
     Εκπαιδεύθηκε εν τη πράξει σε πλοία του 6^ου Στόλου των ΗΠΑ (1961),  μετεκπαιδεύθηκε στις ΗΠΑ στον ανθυποβρυχιακό πόλεμο (1967), λαμβάνοντας αντίστοιχο πτυχίο εξειδίκευσης και φοίτησε στη Ναυτική Σχολή Πολέμου.
Υπηρέτησε σε πλοία επιφανείας και σε επιτελικές και διοικητικές θέσεις.
     Διετέλεσε Κυβερνήτης της βασιλικής θαλαμηγού ΘΗΣΕΥΣ και, συγχρόνως, της βασιλικής ακάτου ΚΕΡΑΥΝΟΣ (1970, Υποπλοίαρχος), του οχηματαγωγού ΚΡΥΣΤΑΛΛΙΔΗΣ (1970-1971, Υποπλοίαρχος) και του αρματαγωγού ΚΡΗΤΗ (1974-1975, Πλωτάρχης).
     Στη συνέχεια, ανέλαβε καθήκοντα Διοικητή Ναρκοπολέμου (1985-1986, Πλοίαρχος), καθώς και  Διευθυντή της 3^ης Μικτής Επιτελικής Ομάδας (1986-1987, Αρχιπλοίαρχος) και  Αμυντικής Πολιτικής (1986-1988, Αρχιπλοίαρχος/Υποναύαρχος) του ΓΕΕΘΑ.
     Ενδιαμέσως, εκτός από άλλα πλοία του Στόλου, υπηρέτησε στο Κέντρο Εκπαίδευσης ΚΑΝΕΛΛΟΠΟΥΛΟΣ, το Αρχηγείο Ναυτικού, το ΓΕΝ, το Επιτελείο του Αρχηγείο Στόλου, το ΓΕΕΘΑ και σε επιτελείο του ΝΑΤΟ (SHAPE, 1981-1983).
     Την περίοδο της ανάκλησής του στην ενέργεια από την εφεδρεία την περίοδο 1990-1994, διετέλεσε Πρόεδρος της Υπηρεσίας Υποδοχής Πλοίων και Πολεμικής Χρησιμοποίησης Λιμένων (Υποναύαρχος/Αντιναύαρχος).
     Από το 2004, διετέλεσε Πρόεδρος του Δ.Σ. της Ελληνικής Θαλασσίας Ενώσεως.
     Έχει γράψει τα: Η Στρατηγική Αντίληψη της Συμμαχίας (1993), Πολεμικό Ναυτικό. Εκσυγχρονισμός και Ανανέωση (1993) και Οι Ναυμάχοι του Αιγαίου (1996).
     Υπήρξε μέλος της Συντακτικής Επιτροπής και υπεύθυνος ύλης για τα ναυτικά θέματα της Μεγάλης Στρατιωτικής, Ναυτικής και Αεροπορικής Εγκυκλοπαίδειας (τόμοι 1^ος έως 7^ος, 2000-2004), έκδοσης υπό την αιγίδα του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας.

__________________________________________________

Αποχαιρετιστήριος λόγος κατά την κηδεία του Αντιναυάρχου Ξενοφώντος Μαυρογιάννη Π.Ν.
από τον Πρόεδρο του Σ.Α./Σ.Ν.Δ., Υποναύαρχο ε.α. Αντώνιο Αναστασάκη Π.Ν.

     Χαλάνδρι, Παρασκευή, 17 Μαρτίου 2023

     Σεβαστέ μου Ναύαρχε, Ξενοφών Μαυρογιάννη,
     Ας μου επιτραπεί να απευθυνθώ σε σένα για πρώτη -και τελευταία ασφαλώς- φορά στον ενικό, όπως μιλάμε στα πολύ οικεία και αγαπητά μας πρόσωπα.

     Με πραγματική συγκίνηση, αγάπη και ιδιαίτερη συναδελφικότητα, συμμετέχουμε σήμερα στον τελευταίο αποχαιρετισμό σου, μαζί με την πολυαγαπημένη σου οικογένεια, οι αγαπητοί συνάδελφοί σου από το Πολεμικό Ναυτικό, και μεταξύ αυτών και εμείς, οι συνεργάτες σου επί 23 και πλέον χρόνια στο Σύνδεσμο Αποφοίτων της Σχολής Ναυτικών Δοκίμων.
     Για τη καταξιωμένη πορεία σου στο ε.ε. Π.Ν. μιλά το βιογραφικό σου, που ανέγνωσε προ ολίγου ο εκπρόσωπος του ΓΕΝ, και θα αναφερθεί σε λίγο, σε ποιο προσωπικό επίπεδο ο επόμενος ομιλητής και συμμαθητής σου από τη Σχολή Ν. Δοκίμων, Αντιναύαρχος Ιωάννης Παλούμπης.
     Επειδή κατά τη σταδιοδρομία μας, ως εν ενεργεία Αξιωματικοί ΠΝ δεν έτυχε να συνυπηρετήσουμε σε ΠΠ ή ΝΥ, κυρίως λόγω διαφοράς τάξεων και ειδικότητας, εγώ θα περιοριστώ και θα αναφερθώ, όσο συντομότερα γίνεται, μόνο στην την κοινή μετά την αποστρατεία πορεία μας, στο Σύνδεσμο Αποφοίτων Σ.Ν.Δ.
     Το Σύνδεσμο του οποίου υπήρξες ιδρυτικό μέλος το 1998, συμμετέχοντας συνεχώς στα Διοικητικά του Συμβούλιο, και που τα τελευταία 13 έτη της θητείας σου διετέλεσες Πρόεδρός του.
     Είχα το προνόμιο και την τιμή να συμμετέχω στα ΔΣ του Συνδέσμου μας καθ’ όλη την 25ετή πορεία του από της ιδρύσεώς του, να συνεργαστώ μαζί σου άψογα, και να σε διαδεχτώ στην προεδρεία του μετά την οικειοθελή αποχώρησή σου προ διετίας.
     Όμως, η μη προηγούμενη συνυπηρεσίας μας δεν εμπόδισε την εξ αρχής σύνδεσή μας, που καθόρισε την ομόψυχη αφοσίωσή μας στο σκοπό και το έργο του Συνδέσμου.
     Η συμβολή σου σ’ αυτό το έργο, τα αμέτρητα γραπτά σου κείμενα, οι ομιλίες σου, ιστορικού κυρίως περιεχομένου, αλλά και οι συναυλίες και οι χορωδιακές τελετές, που με δική σου αποκλειστική πρωτοβουλία πραγματοποιήθηκαν, είναι γνωστά σε όλους μας.
     Συμμεριζόμουν απόλυτα τις επιδιώξεις σου και γι’ αυτό, ιδιαίτερα από το 2009 που ανέλαβες την προεδρία, ως την αποχώρησή σου το 2021 από το ΔΣ του Συνδέσμου, με αισθανόσουν πάντα δίπλα σου, σαν άμεσο συνεργάτη σου.
     Αλλά και μετά δεν πάψαμε να ανταλλάσσουμε απόψεις και εγώ, “μέχρι και χθες” θα έλεγα, δύο χρόνια μετά την αποχώρησή σου, συνέχισα να επιζητώ τη γνώμη και τη συμβουλή σου, επιδιώκοντας την επίτευξη αποτελεσμάτων σύμφωνων με τους ιδρυτικούς στόχους του Συνδέσμου, και παράλληλα την ικανοποίηση των ευγενών επιθυμιών και προτάσεων των μελών του.
     Τώρα πια, αυτή η σύνδεση, αυτή η αλληλοκατανόηση έχει διακοπεί. Αλλά, το βαθύτερο νόημά της, η ανάγκη απόλυτης συνεργασίας των μελών του ΔΣ για επίτευξη των κοινών στόχων, παραμένει. Και όσο θα είμαι πρόεδρος θα προσπαθώ να παραμένει έτσι…
     Έφυγες σεβαστέ μου Ναύαρχε για το στερνό ταξίδι… Είμαστε σίγουροι ότι ο προορισμός σου, το απάγκιο λιμάνι και η αιώνια ανάπαυση θα σε υποδεχτούν, όπως σου αξίζει.
     Ο πόνος και η θλίψη που διακατέχουν αυτή την ώρα τη σύζυγο, τα παιδιά σου, τον αδελφό σου και όλους εμάς που σε αποχαιρετούμε σήμερα, με τη χάρη του Θεού και το καταπραϋντικό πέρασμα του χρόνου, θα δώσουν τη θέση τους στις γλυκιές αναμνήσεις από τις όμορφες μόνο στιγμές μαζί σου.

Καλό σου ταξίδι αγαπημένε Ναύαρχέ μας…

Υποναύαρχος (Μ) ε.α. Αντώνιος Αναστασάκης ΠΝ

__________________________________________________

Αποχαιρετιστήριος λόγος κατά την κηδεία του Αντιναυάρχου Ξενοφώντος Μαυρογιάννη Π.Ν.
από το φίλο και συμμαθητή στη Σ.Ν.Δ., Αντιναύαρχο ε.α. Ιωάννη Παλούμπη  Π.Ν.

     Πολυαγαπημένε αδελφέ Φώντα.
     Είμαστε σήμερα όλοι εδώ να σε κατευοδώσουμε, καθώς πεζοπόρος, σύμφωνα με την πίστη μας, ανηφορίζεις την «Μακαρία Οδό» προς τον παράδεισο. 
     Είμαστε εδώ, Φώντα, όσοι έχουμε απομείνει από εκείνη την αξέχαστη φουρνιά των παιδιών, που τον Σεπτέμβρη του ’55, πριν από 68 χρόνια, διαβαίναμε τη μπάρα της Σχολής Δοκίμων εκεί κάτω στο Χατζηκυριάκειο και συγχρόνως ανοίγαμε την επαγγελματική πόρτα της ζωής μας προς το Πολεμικό Ναυτικό της πατρίδας μας. 
     Τα χρόνια πέρασαν, Φώντα, εμείς ασπρίσαμε, γεράσαμε και φεύγουμε ο ένας μετά τον άλλον. Ίσως να μην κάναμε κάτι μεγάλο στο διάβα μας, όπως τουλάχιστον ονειρευόμαστε σαν παιδιά. Αφήσαμε όμως το αποτύπωμά μας στο Ναυτικό και στη ζωή. Η αγαπημένη σου Ουρανία και τα παιδιά σου θα είναι εδώ να θυμίζουν το δικό σου πέρασμα από τη ζωή και κάποια κιτρινισμένα ημερολόγια πλοίων στην Ιστορική Υπηρεσία του Ναυτικού θα θυμίζουν το πέρασμα όλων μας από το Ναυτικό.
     Αγαπητοί φίλοι. 
     Σήμερα αποχαιρετούμε τον αγαπημένο συμμαθητή μας, το πιο καλλικέλαδο αηδόνι της τάξης μας, που το ζήλεψε η χορωδία των αγγέλων και το πήρε κοντά της. Εμείς μείναμε λιγότεροι, φτωχότεροι, περιδεείς, μπροστά στο μυστήριο της ζωής που συντελείται μπροστά μας.
     Φώντα, είμαι τελείως ακατάλληλος να σου πλέξω το εγκώμιο, καθώς σε αγαπούσα πολύ και δεν μπορώ να είμαι αντικειμενικός και αμερόληπτος. Δεν θα ήθελα ποτέ στη ζωή μου να είμαι εκείνος, ο οποίος θα έλυνε τους κάβους το καραβιού, που θα σε έπαιρνε μακριά από τον μόλο της ζωής. Από τη Σχολή, ακόμα, μας έδενε μια προσωπική φιλία πέρα και πάνω από το συμμαθητικό δέσιμο και γι’ αυτό σήμερα νιώθω χαμένος και μια βαθιά λύπη μου κατατρώει τα σωθικά.
     Στην Οδύσσεια, Φώντα, ο Άδης βρισκόταν στην άλλη όχθη του ωκεανού. Εκεί ήταν η χώρα των Κιμμερίων, που ήταν πάντα σκεπασμένη με νέφη και καταχνιά, ήταν η χώρα της λήθης, της τόσο παρήγορης λησμονιάς για τους νεκρούς, που άφηναν πίσω τους την ύπαρξή τους στη γη. Αυτή η λήθη χρειάζεται και σε εμάς Φώντα που μένουμε πίσω και έχουμε ανάγκη να μη θυμόμαστε, γιατί η θύμηση προξενεί αβάσταχτο πόνο.
     Αδελφέ, αγαπημένε φίλε, εύχομαι στον Αξιωματικό του Ναυτικού Καλό ταξίδι και στον πιστό Χριστιανό Καλό Παράδεισο.
     Εμείς, οι αδελφοί σου, θα σε θυμόμαστε όσο θα υπάρχουμε στη ζωή και θα ελπίζουμε να συναντηθούμε και πάλι, όταν έλθει η ώρα, εκεί ψηλά στον ουρανό.

Φώντα αγαπημένε σε αποχαιρετώ.

Αντιναύαρχος ε.α. Ιωάννης Παλούμπης  Π.Ν.

____________________________________________________________

“Requiem” σ’ ένα ξεχωριστό φίλο…..

του Υποναυάρχου (ε.α.) Μάρκου Μάστρακα Π.Ν.

     Ξημερώματα της Πέμπτης 16^ης Μαρτίου 2023 ο Αντιναύαρχος (ε.α.) Ξενοφών Μαυρογιάννης ΠΝ, αγαπημένος μου φίλος, εξαίρετος Αξιωματικός και συνάδελφος, έφυγε για πάντα από κοντά μας και πέρασε στην αιωνιότητα, αφού έχασε τη μάχη στο ΝΝΑ από τη νόσο των πνευμόνων του που για καιρό τον βασάνισε κυριολεκτικά!…
     Το πέρασμά του θα μείνει ανεξίτηλο στη μνήμη όλων εκείνων που τον γνώρισαν έστω και για λίγο εντός και εκτός Ναυτικού, αφού επρόκειτο για ένα ξεχωριστό άνθρωπο και υπέροχο φίλο που με χαμόγελο και από καρδιάς συμπαραστεκόταν σε όλες μας τις ευχάριστες αλλά ιδιαίτερα στις δύσκολες στιγμές προβλημάτων και λύπης.
     Το κενό που αφήνει σε φίλους και συγγενείς είναι δυσαναπλήρωτο, και πολύ μεγάλο στην πολυαγαπημένη του οικογένειά που του συμπαραστάθηκε με αξιοζήλευτη καρτερικότητα, αγάπη και αυταπάρνηση. Η ευχή μου από καρδιάς είναι ο Θεός να τους δίνει κουράγιο και να τους απαλύνει τον αγιάτρευτο πόνο τους!…
     Γεννήθηκε στη Καλαμάτα την 11 Δεκεμβρίου 1937 όπου πέρασε τα πρώτα χρόνια της ζωής του πριν μετακομίσει στην Αθήνα με τον μικρότερο αδελφό του Αντώνη και τη μητέρα τους, μετά το πρόωρο θάνατο του πατέρα τους, όπου συνέχισε τις σπουδές του και εισήλθε στη ΣΝΔ ως Μάχιμος Ναυτικός Δόκιμος το 1955.
     Γνωριστήκαμε στα 1958 σαν Ναυτικοί Δόκιμοι, όταν εκείνος τέλειωνε ως βαθμοφόρος 4ετής, ενώ εγώ ξεκίναγα τη δύσκολή ζωή στη Σχολή. Από την αρχή με εντυπωσίασαν ο ήρεμός του χαρακτήρας, η χαρισματική του σκέψη, η διάθεση για «χιούμορ» όπως και το πάθος του για το τραγούδι με τη κιθάρα του ως γνήσιος Τροβαδούρος αλλά και ως Χορωδός στη “Χορωδία Κηφισιάς 1937” και άλλες!
     Για τους λόγους αυτούς, το σπινθηροβόλο του πνεύμα και τις επιδόσεις του στη θεωρία και τη πράξη, έχαιρε της μεγάλης εκτιμήσεως των προϊσταμένων του, αλλά και όλων των συμμαθητών του!
     Ποτέ δεν έκανε κάτι που έθιγε τη προσωπικότητα των άλλων ενώ ταυτόχρονα φρόντιζε με τον τρόπο του για το όσο γινόταν και επιτρεπόταν ποιο άνετο πέρασμα των δυσκολιών μας, με κατανόηση και «πατρική» σύνεση!…
     Τα χρόνια πέρασαν και συνυπηρετήσαμε το 1973 – 74 ως Αξιωματικοί στο Α/Τ ΚΟΥΝΤΟΥΡΙΩΤΗΣ, κατά τη παραλαβή του στις ΗΠΑ και αργότερα σε διάφορες άλλες Υπηρεσίες και Πλοία.
     Έκτοτε αναπτύχθηκε σταδιακά μια φιλία που, χάρις στις συζύγους μας και τους πολλούς κοινούς μας φίλους, έμελλε να γίνει πολύ στενή, ειλικρινής και άρρηκτη στα χρόνια που ακολούθησαν. Περάσαμε μαζί όλα αυτά τα χρόνια με χαρούμενες συγκεντρώσεις τόσο στα φιλικά μας σπίτια όσο και στις εκδηλώσεις του Συνδέσμου μας των Αποφοίτων της ΣΝΔ, που για πολλά χρόνια ήταν Πρόεδρός του.
     Διακρίθηκε για τη συγγραφική επίσης δυνατότητά του με εφαλτήριο το περιοδικό μας “Ναυτική Ελλάς” που διηύθυνε για πολλά χρόνια και το κατέστησε έγκριτο με πολύ κόπο και απαράμιλλο ζήλο στο χώρο των εντύπων για το Ναυτικό μας, Πολεμικό και Εμπορικό.
     Κλείνοντας το σημείωμα αυτό του αποχαιρετισμού του δεν θα ήθελα να προσθέσω περισσότερα, σεβόμενος στη μνήμη του τη σεμνότητα που τον διέκρινε και γνωρίζοντας ότι κάτι τέτοιο δεν θα το ήθελε και θα τον στεναχωρούσε βαθύτατα!…

Καλό σου ταξίδι φίλε μου!…

Μάρκος Μ.